W starym stylu na lekko – fotorelacja.

W maju 2019 roku wyruszyliśmy z Kubą Doroszem z Universal Survival w Góry Skaliste przekonać się na własnej skórze jak by to było wędrować całymi tygodniami z plecakiem, strzelbą, siekierą i technologią sprzed ery plastiku i elektroniki.

Jakby to było wyruszyć w prawdziwą bezwzględną dzicz?
I zrobić to ze sprzętem naszych pradziadów?
Z tomahawkiem, czarnoprochową strzelbą,
wełnianym kocem,
i ręcznie uszytymi ze skóry łapciami?
Z blaszanymi garnkami,
bawełnianym namiotem,
w którym przyjdzie spać w każdą pogodę przez kilka tygodni?
Zamiast gdybać, spakowaliśmy po plecaku i ruszyliśmy przekonać się o tym na własnej skórze.
Poszliśmy w Góry Skaliste, w których dzicz
jest dzika
i nieokiełznana.
Na co się pisaliśmy? Czy na górskie szczyty, spowite we mgle i zawalone zaspami śniegu?
Upały?
Spotkania z pustelnikami żyjącymi w miejscach niemal zupełnie niedostępnych?
Pisaliśmy się na pewno na wielką przygodę!
Na wędrówkę po spalonych słońcem zboczach kanionu,
na nocleg w improwizowanych szałasach,
na chwile relaksu
i godziny wyczerpującego marszu.
Na eksperymenty survivalowe,
na korzystanie z tego, co oferuje matka natura
i na zmaganie się
dokładnie z tym samym.
improwizowaliśmy,
strugaliśmy,
szyliśmy,
polowaliśmy,
obchodziliśmy urodziny,
rąbaliśmy opał,
polowaliśmy (a jakże!),
wypędzaliśmy z obozu nieproszonych gości,
innych zapraszaliśmy siłą.
Szliśmy przez spalone do cna lasy,
zmagając się z trudami podróży,
przemoczonymi stopami,
przemarzniętymi stopami,
dla których naprędce szyte były obozowe kapcie.
Z obozową rutyną,
nieco trudniejszą niż kilkuminutowe rozbijanie współczesnego samonośnego namiotu albo hamaka.
Szliśmy dalej i dalej,
głębiej
i bardziej.
A matka Natura tylko podbijała stawkę.
Witała nas coraz chłodniej
i ostrzej.
Przedzieraliśmy się przez nieprzyjazne ostępy
w tym, czym się tylko dało.
I w końcu, wracając w słoneczne doliny
mogliśmy jak nigdy wcześniej docenić najprostsze przyjemności. Słońce,
pierwszy po paru tygodniach prawdziwy obiad
i sernik!
Możliwość posadzenia czterech liter na prawdziwym krześle
i ujrzenia po długim czasie swojej własnej ogorzałej gęby.
Zawitaliśmy do miejscowego baru
gdzie z miejscowymi
na nowo odkrywaliśmy uroki kontaktu z innym, obcym człowiekiem.
Na ostatnie kilka dni pojechaliśmy w miejsce nieco bardziej przyjazne, ale wciąż trudno dostępne,
gdzie jadąc autem trzeba być gotowym na wszystko.
Miejscowi wożą piły spalinowe, nam musiało wystarczać to, co mamy.
I tam, w dole kanionu, nad grzmiącą Rzeką Bez Powrotu,
obozowaliśmy dalej, w starym stylu,
w nieco tylko jednak przyjemniejszym i łagodnym wydaniu.
gdzie był czas zapalić fajkę,
poodkrywać miejscową dziką florę…
i faunę.
Zanurzyć się w lekturze,
oskórować i zjeść węża,
złowić rybę
na improwizowanym sprzęcie.
Po trzech tygodniach obozowania pod gołym niebem ze starym przedpotopowym sprzętem wyszliśmy w końcu z dziczy. Nie było źle!

Czy sprzęt się sprawdził? Szczegóły techniczne wyprawy i omówienie sprzętu znajdziecie wkrótce u mnie na blogu.

Relacja video pojawi się na kanale YT UniversalSurvival pod koniec wakacji.

Howgh!